Alta Valtelina Trophy Bormio 2015

Maandag kon ik inderdaad weer het ijs op. Ik heb niet alles meegedaan omdat ik niet teveel wilde doen wat er voor zou zorgen dat ik echt ziek zou worden. De week die volgde bestond uit trainen en  school. De trainingen gingen best oke en op school probeerde ik zoveel mogelijk te doen.

Op woensdag 11 oktober vertrokken we met het team naar Italia voor de Alta Valtelina Trophy in Bormio.

De trainingen op maandag en dinsdag verliepen niet zo goed en woensdagavond hadden we nog even een training om het ijs 'te proeven'. Deze training ging echt super slecht. Ik was niet vooruit te branden. Ik had op dat moment ook echt geen zin in de wedstrijd omdat het zo slecht ging. Gelukkig veranderde dat gevoel al snel toen de wedstrijd op donderdag begon. Ik kon weer lekker schaatsen en ik eindigde als 1e op de 1500m! Ik voelde toen wel dat die training van de dag ervoor de bijna 'normale' wedstrijdtraining was (het gaat zo vlak voor een wedstrijd nooit zo goed in de trainingen). Op vrijdag werd de 500m verreden. De heats kwam ik goed door en ik zette de eerste tijd neer van alle andere heats. In de halve finale gebeurde iets wat mij normaal gesproken niet zo snel zou overkomen. Ik had een goede rit maar ik moest wel scherp zijn, ik zou vanaf startpositie 1 starten. Iemand anders bij mij in de rit had vals, zelfs zo vals dat ik nog op mijn plek stond. Op dat moment dacht ik nog: oh dit is fijn, nu moet iedereen opletten dat er niet een tweede keer vals wordt gemaakt, want dan lig je eruit. En ik weet niet wat er gebeurde maar met de tweede poging bewoog mijn been ineens en ik had vals. De tweede, dus ik moest eruit, penalty. Helaas, ik had zo'n zin om te laten zien dat ik die 500m ook kon. Maar ja, dat was dus mijn dag 2. Dag 3 was de 1000m. De heats en de halve finale kwam ik door en ik stond in de A-finale. Met nog 5 rondes te gaan nam ik de kop en ik trok een flink gat, ik finishte als eerste. Dit voelde goed, om met zo'n voorsprong te winnen. Ik was klaar voor de super finale 1500m die de volgende dag verreden zou worden. Helaas was ik op mijn laatste dag iets te gretig. Ik wilde al vroeg inhalen maar doordat ik niet kon wachten, reed ik 2 rondjes buitenom voordat ik nr 4 voorbij was, toen moesten we er nog 2 en ik kon heel mooi het gat dicht rijden naar de kopgroep. Helaas was toen de finish. Ik dacht dat ik nog als tweede finishte maar dit bleek niet zo te zijn (fotofinish staat echter niet online) en ik eindigde vierde. Het was fijn om te horen dat ik langer moest wachten maar ik baalde ervan dat ik vierde werd want ik stond daar wel om te winnen. In het eindklassement werd ik eerste. Gelukkig mocht ik nog een relay race rijden. We hadden alleen Italië als concurrent maar we konden het met ons team goed bijhouden. We kwamen alleen net iets te kort om er in de laatste ronde voorbij te gaan maar we werden wel tweede!

Zondag zouden we een paar uur na de wedstrijd met een busje vertrekken naar het vliegveld. Dit busje was een halfuur te laat maar goed, we waren op weg. Heel jammer dat we er toen nog 5 uur over gingen doen. Eenmaal op het vliegveld waren we eigenlijk te laat maar de helft van de groep kon nog zonder ruim bagage mee met het vliegtuig. Op het moment dat dit werd gezegd renden er willekeurig 8 mensen uit de bus en ik bleef achter met de overige. We moesten een nacht in Italia blijven (wel in het hotel) en de volgende dag mochten we met een tussenvlucht eindelijk naar huis. In totaal heeft de terugreis (met overnachting) 32 uur geduurd. Wat ik toen erg lang vond.